این استان در شمال غربی ناحیه خوادونگ قرار دارد ، از شمال به استان شن دونگ ، از شرق به جیانگ سو و وجه جیانگ ، از جنوب به جیانگ سی و از غرب به استانهای خه نن و خوبئی مرتبط است . این استان قبلا آن چینگ خوانده میشد .

مساحت کل آن 130 هز ار کیلومتر مربع و جمعیت آن حدود 59550000 نفر بوده است . اکثر ساکنان این استان ازنژاد خن ، خوئی ( مسلمان ) و شه میباشند ، در کل استان دوازده شهر و هفتاد شهرستان وجود دارد و هشت دفتر اداره دولتی ( فرمانداری ) کلیه نواحی شمال و شمالشرقی استان هموار و جلگه ای میباشند و نواجی جنوبی وجنوب شرقی آن تپه ها و گوههای نسبتا کم ارتقاعی را در بر دارند . تقریبا یک سوم کل اراضی استان از جلگه های کم ارتفاع و دو سوم دیگر از ارتفاعات  و ناهمواریهای کوتاه و بلند متعدد تشکیل شده است .

از نظر جغرافیایی نواحی شمال و شمالشرقی استان هموار و جلگه ای میباشند و نواحی جنوبی و جنوب شرقی آن تپه ها و گوههای نسبتا کم ارتفاعی را در بر دارند . تقریبا یک سوم کل اراضی استان از جلگه های کم ارتفاع و دو سوم دیگر از ارتفاعات و ناهمواریها کوتاه و بلند متعدد تشکیل شده است .

رود چانگ جیانگ از جنوب استان می گذرد و وارد استان خوبئی میشود . جلگه های شمال استان را رود خوای و شاخه های متعدد آن ابیاری مینماید و در نواجی حد فاصل این دو رود ارتفاعات دبیه و خوای نن قرار دارند .

در نواحی جنوب رود چانگ جیان نیز ارتفاعات خوانگ شن و جیو خواشن وجود دارد . خواشن با حداکثر 1800 متر ارتفاع از زیبایی خاصی برخوردار است و از مهمترین نقاط دیدنی استان میباشد ، جیو خواشن نیز جزء کوههای چهارگانه  بودایی چین میباشد که درمعا بد متعدد ساخته شده در این کوهها بیش از هزار تمثال و مجسمه بودا قرار دارد .

مجموع زمینهای قابل کشت استان 48000000 هکتار میباشد . در نواحی شمالی استان معمولا سه بار و در نواحی جنوبی آن دو بار محصول در سال برداشت میشود.بیش از 90% اراضی به کشت غلات اختصاص دارد ، برنج محصول اصلی استان میباشد و جدای آن گندم ، تنباکو ، چای، پنبه و دانه های روغنی از محصولات دیگر این استان میباشند .

از نظر ذخائر معدنی استان ان خوئی بسیار غنی بوده که خصوصا از معادن آهن و ذغال سنگ آن میتوان نام برد . به دلیل وجود ذخائر آهن و ذغال سنگ ، صنایع ذوب آهن و فولاد استان توسعه یافته است . در حال حاضر ناحیه ما ان شی مرکز اصلی صنایع آهن و فولاد استان می باشند .

از صنایع دیگر استان میتوان از تولید مس ، پتروشیمی ، نساجی ، کاغذ و مواد غذایی نامبرد . در زمینه ارتباطات خط آهن وسیه اصلی حمل و نقل در مسیر شمال و جنوب استان میباشد ، بر عکس در جهت شرق و غرب دو رود چانگ جیانگ و خوای و شاخه های منشعب آنها ، شرایط حمل و نقل آبی را فراهم آورده اند . شهر ئوخو نیز بزرگترین بندر رودخانه ای استان است .

حجم تجارت خارجی استان آنخویی 65/2 میلیارد دلار بوده که از این مقدار 68/1 میلیارد دلار سهم صادرات و 970 میلیون دلار سهم واردات بوده است . 

شهر های مهم استان :

1-   خه فئی : مرکز اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی و ارتباطی استان بوده و در حال حاضر کارخانه های متعدد ذوب آهن و تولید فولاد ، ماشهیهای مکانیگی و الکتریکی ، نساجی ، پتروشیمی ، مواد ساختمانی به آن چهره یک شهر صنعتی را داده اند .

2-   خوای نن : در کنار رود خوای قرار دارد ، تولید و آماده سازی ذغال سنگ ، پتروشیمی ، تولید دارو و لوازم پزشکی اهم صنایع آنرا تشکیل میدهند.

3-      بنگ بو : در مسیر ره آهن پکن - شنگهای واقع شده و نساجی ، تولید سیگار ، تولید شیشه و مواد غذایی ، صنایع آنرا تشکیل میدهند.

4-      تونگ لینگ : در جنوب رود چانگ جیانگ قرار دارد و مرکز مهم تولید فلزات رنگین کشور میباشد.

5-      ما ا ن شی : در شرق استان و صنایع اصلی آن تولید آهن ، فولاد و سنگهای ساختمانی است .

6-      خوا بئی : درجلگه خوای بئی قرار دارد ومرکز مهم تولید ذغال سنگ کشور است .

7-      ان چینگ : در ساحل شمالی چانگ جیانگ واقع شده و از شهرهای صنعتی جدید است .