انتشار مقاله سخنگوی محترم وزارت امور خارجه ج.ا.ایران در تهران تایمز درخصوص تجاوز رژیم صهیونیستی

اخیرا مقاله جناب آقای دکتر بقائی سخنگوی محترم وزارت امور خارجه در خصوص تجاوز رژیم صهیونیستی به کشورمان در روزنامه تهران تایمز منتشر گردید. متن انگلیسی مقاله مذکور به پیوست می‌باشد. همچنین ترجمه فارسی مقاله بدین شرح می‌باشد؛

جنگ تجاوزکارانه اسرائیل و پاسخ مشروع ایران؛ جهان باید برای مقابله با متجاوز متحد شود

    در ساعات اولیه صبح ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ (۲۳ خرداد ۱۴۰۴)، اسرائیل حمله مسلحانه گسترده و بی دلیل علیه ایران را آغاز کرد. این یک اقدام تجاوزکارانه فاحش از هر نظر بود. اسرائیل از طریق حملات هماهنگ هوائی، موشکی و پهپادی، مناطق مسکونی، زیرساخت های غیر نظامی، مقامات دولتی و تاسیسات هسته ای تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) را هدف قرار داد.

این اقدامات نقض جدی و آشکار قوانین بین المللی، به ویژه قوانین بین المللی بشردوستانه و قوانین بین المللی حقوق بشر و منشور سازمان ملل متحد است. در یک نمونه بسیار فجیع، حمله اسرائیل به یک ساختمان مسکونی منجر به کشته شدن ۶۰ غیرنظامی، ازجمله ۳۵ کودک و زن شد. در موج جدیدی از عملیات نظامی، اسرائیل شروع به هدف قرار دادن زیرساخت ها و اماکن صنعتی نیز کرده است.  

بهانه اصلی این حمله، برنامه هسته ای ایران بود. همانطور که بارها و بارها توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) تایید شده، تاسیسات هسته ای ایران منحصرا برای اهداف صلح آمیز استفاده می‌شوند و همچنان تحت جامع ترین و ناگهانی ترین بازرسی تحت نظارت بین المللی قرار دارند. هدف قرار دادن این تاسیسات هسته ای غیر نظامی تحت حفاظت توسط رژیم اسرائیل، یک اقدام تجاوزکارانه عمدی و نقض آشکار قوانین بین المللی و چارچوب قانونی حاکم بر ایمنی و امنیت هسته ای است.

همانطور که آقای رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی در جلسه اضطراری اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد، کنفرانس عمومی آژانس بین المللی انرژی اتمی مجددا تاکید کرد؛ قطعنامه‌های کنفرانس عمومی آژانس بین المللی انرژی اتمی GC(XXX)/RES/444 و GC(XXIV)/RES/533 روشن می‌کنند که هرگونه حمله مسلحانه علیه تاسیسات هسته ای اختصاص داده شده به اهداف صلح آمیز، نقض منشور سازمان ملل، اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی و اصول اساسی حقوق بین الملل است.

این قطعنامه‌ها بر خطرات جدی چنین حملاتی برای ایمنی و امنیت هسته ای تاکید می‌کند و تاثیر عمیقا بی ثبات کننده آنها بر صلح منطقه ای و بین المللی را برجسته می سازند. ماهیت این حمله هیچ جای ابهامی‌باقی نمی‌گذارد: این یک عمل تجاوزکارانه در نقض مستقیم قوانین بین المللی است که آشکارا از چارچوب قانونی عبور کرده است.

رژیم اسرائیل سابقه طولانی در استفاده از زور علیه کشورهای مستقل دارد. هدف قرار دادن مکرر جمعیت غیر نظامی، زیر ساخت های حیاتی و اماکن حفاظت شده توسط این رژیم، نشان دهنده بی اعتنایی سیستماتیک به اصول مندرج در منشور سازمان ملل است. این حمله اخیر یک اتفاق جداگانه نیست، بلکه بخشی از یک سیاست مداوم است که از زور استفاده می‌کند. آشکارا نظم حقوقی بین المللی را به چالش می‌کشد و تنها حاکمیت قانون نادیده گرفته نمی‌شود بلکه عمدا در حال برچیدن آن است.  

باید زمینه گسترده تر رفتار رژیم اسرائیل را در نظر گرفت. اسرائیل درحال حاضر به دلیل اقدامات نسل کشی در غزه، در معرض دادرسی در دیوان بین المللی دادگستری است و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم با اتهامات معتبری مبنی بر جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت، ازجمله هدف قرار دادن عمدی غیر نظامیان، استفاده از گرسنگی علیه بشریت بعنوان یک روش جنگی و اعمال سیستماتیک مجازات جمعی، روبرو است. اینها حوادث جداگانه ای نیستند بلکه بخشی از یک سیاست پایدار سرکوب نظامی، مصونیت نهادینه شده و بی توجهی به اصول حقوق بین الملل ازجمله حقوق بشر و حقوق بشردوستانه می‌باشند.

در برهه ای که اعتبار نظام بین الملل به شدت زیر ذره بین است، اعمال گزینشی اصول حقوقی و تکیه بر مصلحت سیاسی، ارزش های بنیادین ثبات، پاسخگوئی و حاکمیت قانون را تهدید به تغییر می‌کند.

در پاسخ به تجاوز غیر قانونی و بی دلیل رژیم اسرائیل، جمهوری اسلامی ایران به طور قانونی از حق ذاتی خود برای دفاع از خود، ‌همانطور که در ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد آمده است، ‌استفاده کرد. این حق اساسی یه یک کشور اجازه می دهد تا در صورت حله مسلحانه از حاکمیت و تمامیت ارضی خود دفاع کند. پاسخ ایران کاملا به اصول و پارامترهای تعیین شده پایبند بود و تضمین می‌کرد که حقوق بین الملل تحت شرایط سنجیده،‌ ضروری و مناسب بوده است. به طور خاص،‌ پاسخ ایران به دقت تنظیم شده بود تا متناسب با تهدید و حمله نظامی اسرائیل باشد. این پاسخ منحصرا اهداف نظامی از جمله مراکز فرماندهی و کنترل، تاسیسات نظامی استراتژیک و زیرساخت های عملیاتی مرتبط با حمله غیرقانونی را مورد حمله قرار داد. ایران در همه حال، با اولویت دادن به حداقل رساندن خسارات جانبی، پایبدی دقیق خود به قوانین بین المللی بشردوستانه را حفظ کرد.

عدم واکنش قاطع شورای امنیت سازمان ملل متحده به این اقدام تجاوزکارانه، ‌نشان دهنده  کوتاهی این شورا در انجام مسئولیت اسای خود برای حفظ صلح و امنیت بین المللی است. در موارد گذشته، شوا بسرعت و به اتفاق آرا اقدام کرده است. پس از حمله اسرائیل در سال ۱۹۸۱ به راکتور هسته ای اوسیراک عراق، شورا قطعنامه ۴۸۷ را تصویب کرد و این حمله را محکوم و بر حرمت صلح آمیز بودن آن تاکید نمود.